Teksten en fotografie Rob Klute © Elze Klute 2001-2020
Camp on Tour
We gaan nu in noordelijke richting het binnenland in. Het gaat door de prachtige “kloof van de hemel”
met de fantastische vergezichten van Silifke naar Mut. Na de kloof verandert het landschap in de
steppe van het Anatolisch plateau en het leven wordt traditioneler wat o.a. blijkt uit de kleding.
2019
De laatste prachtige zonsondergang aan de kust.
In Konya ( de oudste hoofdstad van Turkije)
parkeren we middenin het centrum. Bijna
tegenover de Istiklal Harbi Şehitleri Abidesi;
het Onafhankelijkheid War Martyrs Monument
ter nagedachtenis aan de martelaren die hun
leven hebben opgeofferd voor het vaderland.
De harembroeken van de mannen en vrouwen
hebben allemaal een heel laag kruis.
‘De dansende Derwisjen’ werd opgericht door Celaleddin
Rumi beter bekend als Mevlãna. Hij geloofde dat men
door middel van muziek en dans in extase kon geraken
en zo bevrijd werd van angst en pijn van het dagelijkse
leven en in contact kwam met God.
Ten zuidoosten van Konya ligt Çatalhöyük, één van
de belangrijkste archeologische vindplaatsen ter
wereld! Sinds 1958 zijn hier opgravingen en sinds
2012 staat het op de Unesco lijst. Çatalhöyük is
een grote neolithische en Chalcolithische proto-
stad nederzetting.
Overal langs de wegen staan stalletjes met fruit.
Men is hier ook strenger in het geloof.
In het laatste gebouw is een museum, waar de
Onafhankelijkheidsoorlog, de Gallipoli-overwinning
en het leven in Anatolië van destijds worden verteld
aan de hand van miniatuurmodellen.
Het Mevlãna museum vind je in het voormalige Mevlãna
klooster met onder de groen geribde en betegelde
koepel het graf van Mevlana Celaleddin-i Rumi.
Naast zijn sarcogaaf staat die van zijn vader.
In Sille zien we hoe een vrouw een Gözleme, een
gevulde pannenkoek met spinazie en witte kaas bakt.
De reis gaat verder richting Sultanhani met een fraaie
karavanserai.
In Turkije zijn naast religieuze gebouwen, zoals moskeeën,
prachtige voorbeelden van middeleeuwse ‘motels’ bewaard
gebleven. Vooral gebouwd in de dertiende eeuw boden deze
karavanserais aan reizigers gratis een veilig onderkomen.
In het bergdorpje Sille, 8 km ten noorden van
Konya, zie je nog veel Osmaanse huizen maar hier
staat ook een Byzantijnse kerk uit de 9
de
eeuw. Het
kerkje draagt de naam Aya Elenikerk (de kerk van
de heilige Helena).
Onze gids legt uit hoe 7400 jaar geleden hier de bewoning ontstond.
Men bouwde steeds weer op de vorige bewoning en zodoende
ontstonden er heuvels. Bijzonder was te horen dat de doden in
foetushouding onder hun bedden werden begraven.
De zittende vrouw van Çatalhöyük is een neolithisch beeld daterend van
ergens tussen het 7
e
en 5
e
millennium v.Chr. Dit beeld werd in 1961 door
archeoloog James Mellaart opgegraven in het Turkse Çatalhöyük. De
naakte zittende vrouw ( moeder Gods) is gemaakt van marmer of
terracotta en wordt geflankeerd door katachtigen.
Sultanhani is ook bekend vanwege de tapijt restaurateurs.
Men brengt uit de hele wereld zelfs ook uit Syrië kleden
hierheen om te herstellen. De wol wordt heel precies op
kleur gebracht.
Op weg naar de Ihlara Vallei (de diepste kloof van Anatolië) komen we in
Selime. Hier heeft men in vroegere tijden in de tufsteenformaties naast
woningen een klooster en een kathedraal uitgehakt.
We zijn nu aangekomen in Cappadocië een heel
bijzonder landschap.
Aan de rand het stadje worden de tapijten
gewassen en in de openlucht in een grote
houten trommel gedroogd.
