Teksten en fotografie Rob Klute © Elze Klute 2001-2022
Camp on Tour
2022
Onze uitvalsbasis is de camping Kockelscheuer aan de rand
van de stad. De camping ligt in het verlengde van de
startbaan van de enige luchthaven van Luxemburg wat bij
een bepaalde windrichting de nodige laag overkomende
vliegtuigen oplevert.
Vanaf de camping is een goede busverbinding met het
centrum. Voor het hele land geldt trouwens dat reizen met
bus, tram en trein gratis is.
De stad heeft zich door de eeuwen heen ontwikkeld tot
een van de sterkste vestingen ter wereld. Het begon
eenvoudig met een verdedigingsmuur op de Bockrots
maar in de loop der eeuwen werden een tweede en
derde omwalling aangelegd. De rotsen langs het dal
van de Alzette en de Pétrusse vormden aan de andere
kant een natuurlijke beveiliging. De stad kreeg hierdoor
de bijnaam het Gibraltar van het Noorden.
Als we later door het centrum slenteren komen we bij het groothertogelijk paleis. Er staan politiemensen op motoren
te wachten en passanten blijven staan. We worden nieuwsgierig. Na een tijdje gaan piepend en krakend de grote
houten deuren open en verlaat Groothertogin Maria-Teresa per auto het paleis. We krijgen een paparazzi-achtig
gevoel als ze ons vriendelijk toezwaait en we haar fotograferen.
Dit is het officiële verblijf van de Groothertog van Luxemburg. Het gebouw werd als stadhuis gebruikt vanaf 1572 en
fungeerde als residentie van het staatshoofd in 1817. Vanuit de 'yellow room' wordt er elk jaar op kerstavond door de
Groothertog een kerstboodschap uitgezonden.
Het Place de la Constitution (Grondwetsplein) werd
aangelegd op het oude Bastion Bock.
Hier bevindt zich ook het herdenkingsmonument "Gëlle
Fra" (Gouden Vrouw), dat in 1923 werd opgericht ter
nagedachtenis aan de Luxemburgse soldaten die stierven
in de Eerste Wereldoorlog.
Tegenwoordig symboliseert het de vrijheid en het verzet
van het Luxemburgse volk.
Place de la Constitution
Grund is één van de oudste delen van de benedenstad
aan de oever van de Alzette. Origineel woonden in deze
wijk veel kunstenaars en handarbeiders, die hier ook hun
werken verhandelden. In de wijk vind je nog steeds veel
ouderwetse, gekleurde huizen terug
Onder de Adolphebrug bouwde men een
onderdoorgang voor voetgangers en fietsers
met zicht op het Place de la Constitution.
Dit plein biedt een prachtig uitzicht op de Petrusvallei en de
Adolfsbrug. toen hij in 1903 werd ingehuldigd de grootste
stenen boogbrug. De brug is vernoemd naar hertog Adolf
van Luxemburg en is een nationaal symbool voor het land.
Verspreid over de stad zijn er liften die de boven- met de beneden stad verbinden. De mooiste is de panoramalift van
Pfaffenthal met een glazen bodem in een overstekend platform. Het is gek dat wanneer de bodem van glas is je
ongewild voorzichtiger gaat lopen. Het uitzicht op de groene stad is wederom magnifiek.
De spreuk ‘Mir wölle bleiwe wat mir sin’ van de Luxemburgers dat ze trots en tevreden zijn en dat zo willen houden
vinden we terug op een erker bij de Vismarkt op de plek waar vroeger twee Romeinse handelswegen elkaar kruisten.
Vanaf de Corniche, volgens de Luxemburgers het mooiste
balkon van Europa, zijn de drie verdedigingsgordels goed te
zien: de eerste bestond uit bastions, de tweede uit vijftien
forten en de derde uit negen forten die waren uitgehouwen in
de rotsen.
De muur van Wenceslas met op de voorgrond de weg die onder
de slotbrug doorgaat.
De Pont du Château werd gebouwd in 1735 in rode zandsteen.
Het verving de tot dan toe gebruikte houten constructie,
waaronder een ophaalbrug. Deze brug heeft de bijzonderheid dat
hij verschillende toegangen tot de bovenstad garandeert, niet
alleen boven langs maar ook ondergronds.
Wat je buiten niet direkt ziet is het 23 km lange ondergrondse
gangenstelsel met bomvrije ruimten voor duizenden soldaten en
paarden en werkplaatsen voor artillerie en wapens. De kazematten
zijn echter nooit gebruikt waarvoor ze bedoeld waren.
Vanaf het Place de la Constitution dalen we
de trappen af naar de Pétrussekazematten.
